ای فدای مقدمت که هر کجا داری حضور۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰پیر گشتم آرزوی دیدنت شاید به گور

من که نیستم قابلی بینم  زمانی   روی  تو۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰یا اشاره یا علامت ده نشانم    در امور

جمکراتن هم آمدم  بوسه زنم رد  پای  تو ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰دیده تر بود یا که چشمم بود آندم کور کور

دیده ام دیوارو در را دل هوای کوی  تو ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰همچو پروانه بگردیدم  چنان  دنبال نور

من کج واین همه آداب و  رسم  جمکران۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰تارسد به اینکه بینم شاه مردان ظهور

گفته بودند هر که را دیوانه روی تو شد۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰از نگاه تو شود چون آتشی اندر تنور

ای عرب پور کی شوی دیوانه خود دیوانه ای۰۰۰۰۰۰۰۰۰تو کجا واین کلام معنوی را دور دور

                              ای عزیز  فاطمه  بر  کوی  ما   بنما    نظر

                             پای تو به روی  چشم من   کند    شاید   عبور

(تقدیم به عزیزانی که اسمه شان هست ولی خودشان نیستن)

              (((((محبت)))))

محبت بیشتر بنما که  کام دل  ببار آید

       نفاق دشمنی منما  که  سختیها  شمار آید

بدانیم قدرهمدیگررحیم وارحمین گردد

        حسه تنهایی میشود نادم محبت گربکار آید

به وبلاگ امیر خوش امدید

(حسه تنهایی) 

بشنو زسری که عقل از او می آيد

از دوست دغل دری تو  را  نگشايد

کم گوی ولی شنو دو صد  پندارش

چون بی خردان زبان خود   نگشايد

لال  است  عرب پور   برادر    جانم

گر که  بسخن  شما  لبی  بگشايد

ما می رویم وآیا در پای ما یادی از درها

خواهد شد؟

مامی گذریم وآیا غمی بر جای ما در

سایه هاخواهد ماند؟

ما بادیده تر کوله بار خود بستیم

وآیاکسی

برای ما چشمی می شوید؟ پس ما

می گذاریم و می گذریم وآیا دیگران که

گذشتند نگذاشتند

من به دیدارت دلم  راآب  و  جارو  می کشم                               

دیده هایم سیل اشکی  مژه  پارو  می کشم

عشق تو من را به سرحد   جنونی  می کشد                            

نقش عشقت راعزیزم  روی  بازو   می کشم

تقدیم به دوست داران علم و هنر وآنانیکه دو  بیتی را دوست دارند

                         ((عقده دل))

غصه ای دارد بدل ای مومنین لب وا کند

دوستان را وان دل شوریده را رسوا  کند

دزدی وقاچاق ورشوه پارتی وتزویر و پول

جای لوطی وسخاوت  آنقدر  شیوا   کند

مردم ایران زمین این کشور خونین   جگر

جای مهر وعاطفه  دوز  و کلک  نجوا  کند

سلب گردیده عزیزانم خورو خواب و خیال

امنیت داران  ما  کی  دیده  هارا  وا  کند

نیست بر ما قدرتی افزونتر   از  حد  قبول

عابدان     آب   زیر    کاه    را    بلوا   کند

میرود همچون علی ع برروی چاه بی زبان

رمز وراز  خویشتن  را  در  میانش  وا  کند

نیست یکرنگی میان   مردم  یکتا   پرست

از کجا دیدیم مردم ٫  زاهدان      پروا   کند

خوش بگفتا  رهبر  دین  ظالم   عابد   نما

کی عدالت هر دودست رااز تنش سوا کند

ای عرب پورقورمه سبزی میدهد بو کله ات

کین چنین داری سخن وآخرش  شروا کند

تاکه دارم رهبری فرزانه از  نسل   حسین

بر تمام  مسلمین  این  زندگی  حلوا  کند

                  دوبیتی   

یاد     ایام    گذشته    روزگاری    داشتیم

سال مینو  سال خوش سال بهاری داشتیم

آسمان   پر    ستاره  ماه    مهتاب  و   بهار

بهر وعده و   نوید  قول  و   قراری   داشتیم

                  {{دوبیتی}}

دوست دارم چون زولیخا گوشه ای دنجی روم

زیر  باد   عطر   یوسف  حالی  از  حالی    برم

آری   آری عشق  را  آغوش  نمی  باید   کشید

این  حقیقت  را  قسم  گویم   تورا  جان   سرم

                            ((در وصف لیشتر))

خوشا لیشتر وملک بی مثالش

                         خرامان شاهدان گل عذارش

خوشا لیشتر وطرف لاله زارش

                          بهار سبز رنگ ونفت گازش

جوانانش همه تحصیل کرده

                          گرفته تجربه از   سالخورده

دمد بوی گل وسنبل و ریحان

                           خصوصا بوی گلزار شهیدان

ره پاساردگان گشته در او باز

                        هم آغوشش نموده شوش و شیراز

همه آبست اندر سطح زیرین

                             هوای دلربا و آب    شیرین

عرب پورم وزاد  این   دیارم

                               برای حفظ قرآن جان نثارم

تقدیم به آنانیکه عاشق زادگاهشان هستند ودوست دارند به کودکیشان برگردند

                                  (امیر)

               (((((پند و اندرز)))))

باقلدری و   زور    نشاید    بتوان  

زیست

برمردم اینگونه صفت دیده   چه 

بگریست

گر یکدومش دین کنیم  نیم   به  

 خوشرو

از هیتلر و فرعون ویزید کو   اثری  

 نیست

دادت بستانی   تو    بنرمی    وسر  

عقل

اینگونه مرامت عمه پرسند فلان  

 کیست

این مخلص نادم که   عرب پور   بود    

نام

عمرش زانشا دروسش   نگرفت   

بیست

                     دوبیتی

کوی تو دارم نظرچشم  انتظارم  ای نگار

آشکاراکی شوی بینم دو   چشمان

خمار

تانفس در سینه ام از عشق می آید

برون

نام تو ورد   زبانم  سوی  تو  لیل   و  

نهار

                      *( خسته جان)*                   سفری شد  به من زار سفری رویائی

 عاری از  وسوسه دهر و دلی شیدائی

  گذرم رفت به  دیوار  گلی  نیمه خراب

  زیر این سایه   دیوار     سری  تنهائی

   ژنده پوشی سفیدی به محاسن سروریش

جامه اش وصله  شطرنج چه می فرمائی

سر صحبت چه به او شد بگفتا  با   من

تو چه  خواهی   زمن  در بدر   رسوائی

گفتمش  پیر  بگو  با من  نا  پخته   چرا

کین دل آزرده شدی  و  بنظر  می   آئی

گفت کیستی جوان حال نباشد به سخن

کهنه   دوران  گذشته   و نشد    فردائی

گر سخن وا کنم از جبر زمانم امروز

نیست طابت به کلامم زسر سودائی

بنشستم به مقابل ز ادب همچو پسر

گوش جانم بنهادم به زبانش سائی

گله ای داشت زنا مردمی وچرخ فلک

شکوه ای داشت زدوران ریا هرجائی

دیده و عمر و جوانی وسر وریش سیاه

پای و دندان و کمر رابه گرو یک شاهی

داده اما هنوز   این   فلکه   لیل  و  نهار

ول بکن نیست دمادم بسراغش  ماهی

ای عرب پور به خود آی مشو غره به عمر

می شوی پیر تو همچون سفری در راهی

عمر کوته و به غافل  گذرانی    چندی

هر طلب را بدهی را بودت  چون واهی

شعرهایت دل امید  شکسته ز   جوان

نزد علم و ادبا     ارزش   آن   پر  کاهی

تو کجا همچو بزرگان قلمت خسته بجان

ذوق شعریست که میایدو  هردم  گاهی

              (((درانتخاب زن))

ای جوانان همدم ومونس چو   جانانی  بگیر

بس عنان از دست خواهشهای نفسانی بگیر 

خواستگاری کن    برادر   دختر   فامیل    خود

چون شناخت کاملی  از  یار   می دانی   بگیر

دختری را اختیار هم سطح   و   همفکر   شما

مشورت با باب ومادر     نی    زپنهانی     بگیر

دختران را در   لباس     مد  نمی   باید   گرفت

زیر مد    آیا   چه   باشد   یار    ایمانی    بگیر

 دختران خوب رویان  چون   دری    اندر   صدف

زیر چادر هچو     زینب یا  که    لقمانی    بگیر

چون شما را مرد نامیم مرد   یعنی    یک   پدر

همسری کن انتخاب    فردای   مامانی    بگیر

من نمی گویم    لباس   مد    نباشد   بهر  ما

مد چه زیباست نی مثال غرب و  آلمانی   بگیر

بلاخص هر  دختری  را  می   نمائی    انتخاب

فکر فردا باش     برادر   همچو   ریحانی   بگیر

مختصر خرجی  نما   ماه   عسل    زوار   شو

گرشدی چشمان همچشم جشن اعیانی بگیر

این عرب پور نیست  عاقل  صحبتی ازدل   بگو

هرکجا هر سو برادر هر چه می  خواهی   بگیر